Jordanów - miasto o charakterze letniskowym, malowniczo położone na skarpie nad rzeką Skawą, na skrzyżowaniu dawnych handlowych dróg z Myślenic w kierunku Orawy i Żywca oraz ze Śląska do Nowego Sącza i na pograniczu Beskidu Wyspowego, średniego i Pasma Podhalańskiego.
 

        Jordanów został założony w 1564 r. przez wojewodę krakowskiego Spytka Jordana z Zakliczyna. Budowę osady rozpoczęto w 1568 r. W 1571 r. otrzymała ona już prawa miejskie. W 1576 r. król Stefan Batory obdarzył miasto przywilejem odbywania jarmarków, z których Jordanów zasłynął szczególnie w XVII w. Głównym zajęciem ludności była uprawa roli, garncarstwo oraz handel bydłem i płótnem. Miasto stanowiło też ważny punkt na trakcie solnym z Myślenic przez Spytkowice i Orawę na Węgry. W 1651 r. w okolicy Jordanowa szerzył się ruch wzniecony przez Kostkę Napierskiego, a w XVIII w. konfederaci barscy prowadzili tu operacje wojskowe przeciwko wojskom rosyjskim. Obok centrum miasta znajduje się neogotycki kościół p.w. Trójcy św. i św. Wawrzyńca, zbudowany w 1913 r. Można w nim zobaczyć zabytkowe obrazy, portrety i posągi z drewnianego kościoła (XVII-XVIII w.). Obecnie jest to Sanktuarium Matki Bożej Trudnego Zawierzenia. Wokół rynku zachowały się jeszcze drewniane domy o zrębowej konstrukcji z XVIII i XIX w. W mieście znajduje się też karczma dworska z początku XIX w. W rynku znajduje się dom Sióstr Prezentek, które corocznie goszczą pielgrzymów z gór.